۱۳۸۸ بهمن ۱۰, شنبه

دل به دريا بسپار

آدم گاهي هوس فرار كردن ميكند، براي خلاصي از هر چه هست و نيست، براي خلاصي از هر كه هست و نيست، و براي خلاصي از هر حرف زده شده كه سوزاننده تر ازهر آتشي ست ...
من در آن زمان ايستادم و در آستانه ي فراري به نا كجا آباد كه فكرش هم تنم را مي لرزاند ...
نمي توانم اين زندگي سياه روزمرگي شده را تحمل كنم با سنگيني حرف هايش ...
من در اين دنيا حتي نقطه اي نيستم .
پ ن : من دارم مي رم مسافرت قاچاقي با كلي استرس كه عاشقشم، تا يك هفته نيستم، اگه بعد اون خبري ازم نشد بدونيد بلايي سرم اومده و خانوادمو در جريان بذاريد چون اونا هم نمي دونند كجام و چيكار مي كنم ولي اگه به سر برسه چي مي شه

۶ نظر: